اول از همه

تقدیم به مولا، صاحب و سرورم حجه ابن الحسن

صاحب جان ها و دل ها

و بعد

تقدیم به عمه سادات

عقیله ی بنی هاشم

اسوه ایمان و استقامت و شجاعت

تقدیم به مخدرات و بانوان کربلا

که زنانگی و شهامت و غیرت دینی را به ما آموختند

و تقدیم به مولایم سیدعلی

که اگر زن ایرانی مسلمان روی پای خود می ایستد و حماسه می آفریند

به مدد راهی است که امام و پدر مهربانش برایش تصویر کرده

.........................................................................................................................................................

خب!

نوشتن کتابم رو هم شروع کردم!

من آماده ی آماده م

پر از عشق، انگیزه، آرزو

همه از سختی ها میگن

از مشکلات

از اینکه برای یه دختر خیلی سخته

سخته پای پیاده رفتن به کربلا

نمیگم سخت نیس

نمیگم آسونه

اما مگه ما به دنیا اومدیم که کارای آسون انجام بدیم

مگه برای دختران شما سخت نبود

مگه شأنی بالاتر از شأن حرم شما بود

مگه شرفی بالاتر از شرافت زینب و سکینه و رقیه بود

مگر سختی بالاتر از از دست دادن شما که صاحب کون و مکانید بود؟

پس چرا باید اونها متحمل این سختی ها می شدند

آن هم بین حرامیان و نامحرمان و فاسقان

ماهها پیاده با پای پر آبله...

با جگرهای خون شده

با زخم هایی که مرحمی برایشان نبود...

دوست دارم بروم

سختی هایش راببینم

پاهایم آبله ببندد

تنها به عشق سه ساله ی تو!

به عشق زینبت که اسوه ی شهامت است

اسوه ی ایمان و شجاعت و غیرت است برای من

او که راهنمای مسیر توست!

دوست دارم بروم

که تو را بیابم!

به جایی بروم که شرافت انسان، زن و مرد و کودک فرقی ندارد، به میزان عشقش

به حسین است

جایی که انسانیت موج می زند

جایی از این دنیای سیاه که مثل نور می درخشد

و آنجا جایی نیست

جز مسیری که به کربلای تو ختم می شود

آنجاست که حسین را به عالم می نمایاند

آنجاست که مهدی ظهور می کند

هرچه که هست در این چند ده کیلومتر مسیر است

تمام خیر دنیا و آخرت آنجاست

و از من می پرسند چرا می خواهی بروی؟!!

مولایم!

اگر تو بخواهی تو بطلبی حتی اگر دنیا نخواهد

مرا غمی نیست!

اما وای بر من اگر

تو نخواهی بنده ی گناهکارت پای در حریم عشق تو نهد!

مرا دریاب به حق اضطرار زینب!