حدیث رفتن حدیث دلتنگیست!

پای رفتن برایت اگر مانده برو!

برو نمان که راکد و متعفن خواهی شد...

 

دوست دارم بروم...

به جاییکه هیچکس نباشد!

فقط من باشم و تو!

تو...

تو ای پروردگار من!

رب...

الله...

مالک...

هر آنچه که هستی و زبان قاصر از بیان آنست!

من ملک بودم و فردوس برین جایم بود!

چرا؟؟

آدم آورد در این دیر خراب آبادم!

خسته ام از آدم ها و عالمشان!

از این دنیای بیهوده

 

آغاز راهم چون با عشق تو رقم خورد

با من بمان تا انتها مرا رها مکن...

 

نوشته شده در چهارشنبه 95/5/20ساعت 6:19 عصر توسط F.H نظرات ( ) |