جایی برای گفتن حرفهایی از جنس حرف دل
مجنون اگر شکست لیلی بهانه بود دنیا از اولش دیوانه خانه بود اگه منو رها کنی نمیرم از در خونه ت یه بار نگا بکن به این گدای دیوونه ت... چه کند از فراغت عاشقی که استجابت نشده با بغضی که او را از پا در می آورد... سلام... آقا آقا... سلام عادت نکرده ام از سر بی قراری است... بی قراری برای دیار غربتت برای دیار عشق... از سر بی قراری است که تو را می خواهم... نه از سر عادت هرساله! کنار تو که می آیم یقین می کنم که مولایی دارم می چشم مزه ی آقا داشتن... امام داشتن... آخر می دانی آقا ما آقای خود را ندیده ایم اماممان سالهاست غایب است چه کند دلی که مولا می خواهد آخر! چه کند دلی که بار گناه سنگینش کرده کجا باید سبک شود جلا یابد کجا بار غمش را بنشاند جز در کنار تو مگر جز تو که را دارد حق نیست حداقل هم که شده سالی یکبار میهمانت شود؟ آقا! نکند خسته شده ای زما!؟ نکند خسته شده ای از شنیدن التماس های همین موقع هر ساله برای طلب اذن دخول من اذن دخولم را هر ساله از همینجا کیلومترها دورتر از تو از خواهرت فاطمه ی معصومه می گیرم نکند این بار جوابم کنی! نکند دیگر دوست نداری صدای این گنهکار را بشنوی! مولا جای خالی مهدیت را کجا جز حرمت پر می کند بگو تا بروم! غریب مادر غریب فاطمه به حق جوادت! به حق آن همه غریبی به حق غربت فاطمه ی معصومه به حق غربت احمد بن موسی یا غریب الغربا... 
| Design By : ParsSkin.Com |
به دنبال نشانی یار
